Dlaczego warto mówić „NIE”?

Jak ważna jest umiejętność mówienia NIE. Chroni ona nie tylko nas, ale także osoby, którym odmawiamy. Stajemy się przez to czytelni dla innych, a jednak boimy się odmawiać, często sprawia nam to trudność. Uważamy, że jesteśmy zobowiązani pomóc wszystkim i godzić się na wszystko. To błędna postawa, wynikająca w dużej mierze z modelu wychowania, jednak pamiętajmy, że nie wszystko jest dla nas korzystne. Wiele powstaje książek  o tzw asertywności. Nie lubimy tego słowa, może nawet trochę się go boimy. A może najlepsze co możemy zrobić dla siebie i innych, to po prostu być autentycznym. A to oznacza, że odmawianie jest wpisane w nasze funkcjonowanie. Zatem zapraszam do lektury tekstu o korzyściach jakie płyną z umiejętności odmawiania
Dla spójności, w celu potwierdzenia własnej decyzji, wyboru, uczynionego w sposób dojrzały i świadomy, w zgodzie z własnymi wartościami i zasadami.
Dla ochrony przed inwazją ze strony innych (wyznaczenie granic).

Aby nie ulec naciskom ku byciu uprzejmym, grzecznym, zgodnie z błędną opinią, że "mówiąc tak będziemy w zgodzie ze wszystkimi i będziemy mieli mnóstwo przyjaciół".
W celu poszanowania naszych zadań i obowiązków i uniknięcia sytuacji, w której zostalibyśmy zatopieni przez całą serię poważnych i niepożądanych konsekwencji (spowodowanych wypowiedzianym bez namysłu tak), które mogłyby nam uniemożliwić dotrzymanie danego słowa lub mogłyby spowodować obniżenie progu uwagi, a w następstwie drobne (a niekiedy także ciężkie) wypadki i stresy…
Z powodu umiłowania szczerości, autentyczności, która każe nam wypowiadać nie po namyśle i z przekonaniem, a nie podyktowane kaprysem.
Aby przerwać symbiozę: to znaczy aby uniknąć występowania w roli Wybawiciela i nie pozwolić by ten, kto bierze na siebie rolę Ofiary opierał się na nas, zamiast pamiętać, że może poradzić sobie sam, że jest w stanie wziąć na siebie odpowiedzialność za własne życie.

Aby odnieść pożytek, czyli uniknąć nadmiernego obciążenia ekonomicznego, czasowego, nadmiernego wysiłku, ponieważ poszanowanie naszych potrzeb, preferencji, a także prostego faktu, iż "lubimy", nie jest egoizmem, lecz właściwą miłością do siebie.

Aby uchronić się od niebezpieczeństw lub konsekwencji, które uważamy za w jakiś sposób szkodliwe lub niekorzystne.

Aby nie czuć się wykorzystywanym, nie pozwolić "wejść sobie na głowę", nie stać się ofiarą oczekiwań i przyzwyczajeń. Aby żyć w pełni tu i teraz, z pogodą ducha, koncentrując się za każdym razem na tylko jednej rzeczy, wartościując, które sprawy są pierwszoplanowe lub niezbywalne, a które mogą być przeniesione na innych.

Nie można jednak powiedzieć tych "nie" - nie będąc zaprawionym w mówieniu wielu "nie" wewnętrznych, skierowanych do nas samych, za pomocą których odrzucamy to, co nas niszczy, działania impulsywne, resentymenty, smutek, depresję, zniechęcenie, nieufność, nasze kompleksy, wątpliwości, lęki i niepokoje; pozbawianie wartości, przyjmowanie biernych postaw zaniechania lub odwlekania, lub te "nie", które hamują myśli negatywne, rozproszenia, niektóre żarciki umysłu, serca i uczuć.